Ik heb het altijd een tikkeltje lastig gevonden om deze Amerikaan, die sinds enkele jaren neergestreken is in de heuvels van Wales, in een muzikaal hokje onder te brengen: we leerden hem kennen als songer-songwriter, maar in de loop van de voorbije twee decennia week hij uit richting country en soul en speelde hij zich vooral live een ijzersterke reputatie bijeen; we mochten hem een paar keer live meemaken en dat waren telkens redelijk memorabele momenten.

Voor zijn nieuwe plaat -zijn elfde, als ik de tel goed bijgehouden heb- installeerde hij zich met zijn Westwood all-Stars in een kleine studio in Wales en vijf dagen later -eentje om alles op te zetten, eentje om te repeteren en drie dagen voor de eigenlijke opnames- kwamen ze naar buiten met een van de beste platen uit de carrière van Nichols. Dat heeft zonder twijfel veel te maken met ’s mans vermogen tot schrappen: al wat niet strikt nodig was, werd kennelijk weggelaten en het resultaat is een kleine veertig minuten rootsmuziek van bijzonder hoog niveau.

De elf songs -ik tel gemakshalve de korte “Intro” even niet mee, al bevat hij de aanbeveling “keep it simple”, die de hele plaat zal kenmerken- gaan van de stilaan kenmerkende southern soul “Remember the Season”)over pure Motown (“I Think i’ll Fall in Love Today”) naar R&B (“Black Rooster”) of, zoals in opener “You Got It Wrong”- dub-funk of jazzy groove zoals in “In The Night Time”.

Da’s een heel palet aan verwante, maar tegelijk toch onderscheiden stijlen, die zich uitstekend lenen -tenminste in de handen van een sterke tekstschrijver als Nichols- tot vertolkingen die de luisteraar midden in zijn hart raken, al zouden ze bij minder getalenteerde muzikanten of zangers, net zo goed tot meligheid kunnen leiden. Dat zijn valkuilen waar Nichols niet in trapt, gewoon omdat hij de juiste ingrediënten bijeengebracht heeft. Of, zoals hij het zelf omschrijft: “you take a little country, some soul, some old friends and a few good stories and what can go wrong?”.

Eén van die old friends is Ian Gomm, met wie Nichols een paar jaar geleden al een volledige laat maakte en die nu meewerkte aan “Matter of Fact”. Ook de manier waarop The Westwood All-Stars” -gitarist Will Barnes en ritmetandem Clovis Phillips/Josh Davies- zich van hun taak kwijten draagt zeker bij tot de geweldige sound van deze plaat, die je moeilijk anders kunt omschrijven dan “alweer een parel aan de muzikale kroon” van Nichols, die, nu hij ruim een kwarteeuw aan de weg timmert en in de Welshe heuvels zijn nieuwe stek gevonden heeft, zonder twijfel tot de topklasse van zijn vakgenoten gerekend mag worden. Of onze radio’s dit gaan oppikken, betwijfel ik, maar de ware liefhebber weet wel een weg te vinden naar deze bijzonder fijne plaat van een meester in eenvoud!

(Dani Heyvaert)